Αγάπησα τη θάλασσα

Αγάπησα τη θάλασσα
χωρίς αρχή και τέλος
με μιαν αλμύρα στην ψυχή
γεννήθηκα εγώ

ζωή μου κι αν σε χάλασα
ουλή από μαύρο βέλος
να μου θυμίζεις μαχαιριά
σε πλοίο φορτηγό

μέσα σε μπαρ στο Λίβερπουλ
αγόραζα τη νύχτα
ζεστά κορμιά σεργιάνισα
αυγές του λιμανιού

με μια σου μνήμη, μέθυσα
με ουίσκι και ξενύχτια
ξημέρωμα σε αντάμωσα
στο δάκρυ του βυθού

στη Νάπολη ένα χάραμα
σε είδα στ' όνειρό μου
στο Μπάρι σε συνάντησα
έτσι στα ξαφνικά

στου νότου το οικείο φως
καταμεσίς του δρόμου
μου είπες ''πάντα σ' αγαπώ''
σε αρχαία ελληνικά

στο Άμστερνταμ, στο Κονακρύ
στη Μάλτα, στην Σανγκάη
με φορτηγό που χάνεται
στου Ορίζοντα την πλάνη

ταξίδια για ένα όνειρο
που πέρασε και πάει
και τώρα εξαργυρώνεται
στης μνήμης το λιμάνι

τα κύματα κι ο ήχος τους
παιδιά που ψηθυρίζουν
κάποιο κρυμμένο μυστικό
με δέος και απορία

τα μάτια μου δακρύζουνε
γι' αυτούς που δεν ελπίζουν
πίσω από υγρό θάνατο
κρύβεται μια ιστορία

θλιμμένα μαύρα σύννεφα
που σμίγουν με τη νύχτα
σ' ένα σινιάλο αφήνομαι
σκιά είμαι του χειμώνα

μες τα ταξίδια χάνομαι
στων καραβιών τα δίχτυα
μαζεύω ώρες και στιγμές
και ντύνω τον αιώνα.