Τεχνητές χαρές

Σου 'παν να φέρεις ''το χαρτί''
αν θες να ''φτιάξεις ώρες''
και συ ''σωστός'' όπως παλιά
φέρθηκες καθαρά

συλλογιζόσουν στη σιωπή
κρύες αυγές και μπόρες
τα χρόνια σου που έκλεισες
σε ασπρόμαυρα κελιά

την κόλαση αντάμωσες
σε κρύα λευκά αλώνια
αίμα χυμένο κι όνειρα
χαμένα στη ροή

μα είναι στημένος ο χαμός
από συνήθεια αιώνια
ελευθερία στον θάνατο
μα λείπει το γιατί

η μέρα σου χαράζεται
σε σάπια καλοκαίρια
είναι οι χειμώνες σου φρικτοί
σε σκίζουν μαχαιριές

κομμένες φλέβες αδειανές
στα ξύλινα τα χέρια
και μόνη σου ανάμνηση
οι κρύες φυλακές.