Μέσω δραμάτων και κωμωδίας

Μέσω δραμάτων και κωμωδίας,
ένας κομπάρσος, ένας θεός
αρχαίος μύστης κι αντιρρησίας
τι μια σκοτάδι, την άλλη φως

εν μέσω κόπων και καιροσκόπων,
εν μέσω τρέλας και λογικής
για ένα ψέμα στημένων τρόπων
και μιας αλήθειας, μοναδικής

σαν ιερέας αρχαίου μαντείου
σαν ένας Θέσπης υποκριτής
πίσω από λόγια του προσωπείου
φτηνός αλήτης και ποιητής

αυγές του κόσμου, σε ξενιτεύουν,
οσμές του Μάη σε προσκαλούν,
ρωγμές του χρόνου θα σε μαζεύουν,
μετά σε διώχνουν και σε πουλούν

μες τους καφέδες και τα τσιγάρα
μέσα στο τζόγο και τα ποτά
και πότε μόνος με μια κιθάρα,
έρωτας είναι και δεν ρωτά

φιλί στα μάτια, φιλί στα χείλη
μες τις αγάπες ειλικρινής
χρόνια σε ψάχνουν, εχθροί και φίλοι
μα δεν σε βρίσκει ποτέ κανείς

μέσω δραμάτων και κωμωδίας,
μια μέρα άγιος και μια φονιάς
πιστός δεσμώτης μιας νυχτωδίας,
παιδί και μνήμης και λησμονιάς.

Στροφή

Μια μουσική, μια νότα
ξεχωριστή ματιά
μια ανοιχτή σελίδα
που γράφει η καρδιά

γλυκαίνεις το χειμώνα,
ομπρέλα στη βροχή,
κοντράρεις τη μιζέρια
σε άχαρη εποχή

παράθυρα στο χρόνο
αφήνεις ανοιχτά
τραγούδια για ταξίδια,
για λάθη και σωστά

προσφέρεις άλλο δρόμο,
άλλη περπατησιά
ξενύχτι που λυτρώνει
σ' απάτητα νησιά

στ' αυτί μου ψηθυρίζεις
φωνή τ' αερικού
ενώνεις τη γενιά μου
του ακριβού υλικού

φιλοξενείς τη νύχτα,
τα ανοιχτά μυαλά
μια κιβωτός των ήχων
με όλα τα καλά

περίσσευμα φιλίας
σε χώρο ειδικό
μ 'ενα καράβι νότες,
ταξίδι μαγικό

σάββατα του χειμώνα
μ' αγγίγματα ψυχής
αξέχαστα τα βράδυα,
μιας μουσικής ''στροφής.''

Συνθήματα

Συνθήματα στους τοίχους,
μηνύματα εποχής,
ζωγραφισμένα μαύρα
τα λόγια της ψυχής

γι' αυτούς που 'ναι δεμένοι
σ' ονείρου διαδρομές
ασπρόμαυρες εικόνες
με έγχρωμες στιγμές

απόμακρα κατάρτια,
ανήλιαγες γωνιές,
κακογραμμένα χρόνια
σε γκρίζες γειτονιές

με τα φτερά τ' ανέμου,
κοιτάς από ψηλά
τους μακρινούς χειμώνες,
με μάτια πιο θολά.

Συνθήματα στους τοίχους
με κόκκινη μπογιά,
ελπίδα που ξεφεύγει,
χαρίζει ένα γεια

ξενυχτησμένα μάτια,
τα ίχνη της γιορτής,
η νύχτα,μες το αίμα
κυλά της αορτής

χαμόγελα-μαχαίρια,
ξυράφια-δειλινά,
αγάπες που 'χουν φύγει
ταξίδια μακρινά

τα ξεχασμένα πάθη
στα βάθη του καιρού,
πεθαίνουν πεταλούδες
στη μέση του χορού.

Συνθήματα στους τοίχους
των πένθιμων ψυχών,
οι λέξεις κυματίζουν
στα μάτια των αρχών

στην αγορά του κόσμου,
του σήμερα η γενιά
την τύχη παζαρεύει,
κερνά την απονιά

οι σκέψεις ανασαίνουν,
μιλάνε, προκαλούν,
νοήματα αγκαλιάζουν,
στο δρόμο τα πουλούν

γι' αυτούς που 'ναι δεμένοι
στη μοναξιά του νου,
συνθήματα των δρόμων,
γραφές του πρωινού

γι' αυτούς που 'ναι κλεισμένοι
σε όνειρα εποχής,
συνθήματα των τοίχων
στους δρόμους της ψυχής.