Σε κυβερνούσε ο καιρός ...

Σε κυβερνούσε ο καιρός, σε κατακτάει ο χρόνος,
μικρά σημάδια του χαμού βαραίνουν τα φτερά σου,
σε ένα ακόμα χάραμα θα ταξιδέψεις μόνος
σε έναν τόπο δανεικό που κλέβει τη χαρά σου.

Είχες τα όνειρα οδηγούς για μονοπάτια άλλα,
κρατώντας τα πατήματα που δεν αφήνουν ίχνη,
σε αστεριών πατώματα, σε οράματα μεγάλα,
μα αλλά γράφει η καρδιά κι άλλα η ζωή σου δείχνει.

Τώρα τα μάτια σου βροχές σκορπούν στα δειλινά σου,
σε γνώριμα περάσματα γυρνούν και ταξιδεύουν,
αλλάζεις τα μηνύματα στα άδεια πρωινά σου
με του καιρού τα βήματα και τώρα σε παιδεύουν.

Σε κυβερνούσε ο καιρός, σε κατακτάει ο χρόνος,
της συννεφιάς τα χρώματα, σαν πυρκαγιά σε ζώνουν,
σε ένα ακόμα χάραμα θα ταξιδέψεις μόνος
στα πληγωμένα σου φτερά που ακόμα σε σηκώνουν.

Σε κυβερνούσε ο καιρός, σε κατακτάει ο χρόνος,
μα κάποια ύστατη χαρά σαν έσχατο σημάδι,
σαν τελευταίο ξόδεμα προτού να μείνεις μόνος
θα γράφεται σαν άνοιξη στης χειμωνιάς το βράδυ.

Σπασμένη λέξη

Μέσα στα χρόνια τα πεζά,
μέσα σε νότες ξένες,
βρίσκω τα λόγια μου χαζά,
σε πίστες στολισμένες.

Μέσα στη ζάλη των ρυθμών
σιωπώ, δεν αντιλέγω,
σε μια γενιά των αριθμών
εγώ τι να γυρεύω.

Μέσα στη θλίψη του καιρού
παλιό μικρό γεράκι,
ψάχνω να βρω του καθαρού
του κόσμου το μεράκι.

Μεθώ τον πόνο με κρασί
και μια σπασμένη λέξη,
σ' ένα πανάκριβο νησί
όσο η ψυχή θ' αντέξει.

Μικρό βαπόρι είναι η ζωή,
χαμένοι εμείς στο αμπάρι,
μένει να αλλάξουμε ροή
ο χάρος πριν μας πάρει.

Μικρό βαπόρι είναι η ζωή,
και τα κουπιά έχουν ζόρι,
καιρός να βρούμε αναπνοή.
καιρός να βρούμε πλώρη.