Γκέισα νύχτα

Όλη η γη μου σε μια ανάσα,

σε μια εικόνα καταστροφής,

φωνή μου πρίμα, φωνή μου μπάσα

σ' ένα τραγούδι επιστροφής.

Μια μελωδία για το φεγγάρι

να συντροφεύει τον ουρανό,

στέλνω τον ήλιο για να σε πάρει,

γκέισα νύχτα με κιμονό.

Όλος ο κόσμος μες τον καπνό μου,

μες του καφέ μου τη ρουφηξιά,

ωδή σε αγία, πόρνη του δρόμου,

ωδή στου πλήθους τη μοναξιά.

Όλη το σύμπαν χωράει απόψε,

μες των ανθρώπων την απονιά,

μάγισσα νύχτα τη θλίψη διώξε,

μ' ένα τραγούδι στην ερημιά.

Όλη η γη μου σε μια ανάσα,

σε μια εικόνα καταστροφής,

απόψε η νύχτα μου δίνει πάσα,

μ' ένα τραγούδι επιστροφής.

Όλη η ζωή μου  χωράει απόψε
μες των ανθρώπων την παρακμή,
γκέισα νύχτα τη θλίψη διώξε,
άλλαξε εικόνα και διαδρομή.

Ταξίδια ποιημάτων

Στη γη των χρονομέτρων
γεννήθηκες ξανά,
στο χώμα των καημών ξαναφυτρώνεις,

ταξίδια χιλιομέτρων
ζωής που σε πονά,
ρουτίνας που στο σήμερα βιώνεις.

Τα χρόνια των αγγέλων
ξεχάστηκαν νωρίς
και χάθηκαν για πάντα στη φθορά τους,

πουλήθηκαν στο μέλλον
και τώρα προχωρείς
με μνήμες που γερνούν με τη σειρά τους.

Παντού χιλιάδες φώτα
μικραίνουν τις σκιές
τονίζοντας τα λάθη των κειμένων,

φωτίζουν γεγονότα
με νότες-χαρακιές
και χίλια ''σ' αγαπώ'' ερωτευμένων.

Στη γη των προγραμμάτων
γεννήθηκες ξανά,
πασχίζοντας τις λύπες σου ν' αντέξεις,

ταξίδια οραμάτων
του νου που κυβερνά,
στο είδος της ζωής που θα διαλέξεις.

Τα χρόνια που σε ζώνουν
σαν φίδια νοερά
σου κράτησαν το χέρι να μην πέσεις,

στιγμές που ξημέρωνουν
και γίνονται μωρά
που ζουν χωρίς κανόνες κι εξαιρέσεις.

Τ' αστέρια θα γεμίζουν
μια νύχτα σαν κι αυτή,
σφυρίζοντας σκοπούς στο πέρασμά τους,

σημάδια που ορίζουν
μια θάλασσα ζεστή
που αιώνια καθρεφτίζει το άγγιγμά τους.

Στη γη των κινημάτων
γεννήθηκες ξανά,
σε δρόμους των ηρώων ξανασμίγεις,

ταξίδια ποιημάτων
στα ίδια δειλινά,
ελπίδες στο χαρτί ξανατυλίγεις.

Τα χρόνια που σε ζώνουν,
σε σφίγγουν πιο γλυκά,
κυκλώνουν το σκοινί απ' το λαιμό σου,

μαχαίρια σου καρφώνουν
στην πλάτη φιλικά
και πάντα αναζητάς το γυρισμό σου.

Στη γη παλιών ασμάτων
γεννήθηκες ξανά,
στο χώμα των καημών ξαναφυτρώνεις,

ταξίδια ποιημάτων
ζωής που προσπερνά,
ελπίδες στο χαρτί αναβιώνεις.

Χρώματα

Το κόκκινο το χρώμα ταιριάζει στη φωτιά,
το πράσινο μιλάει για τη φύση,
το κίτρινο τονίζει του κόσμου την ψευτιά,
το μαύρο για ένα άσχημο μεθύσι.

Το κόκκινο το χρώμα για έρωτα μιλά,
το πράσινο κυλά σαν οξυγόνο,
το κίτρινο για αλήθεια το ψέμα, μου πουλά,
το μαύρο με γερνάει σαν το χρόνο.

Το κόκκινο θα ντύνει κορμάκια θηλυκά,
το πράσινο τα δέντρα ζωγραφίζει,
το κίτρινο φωτίζει ρουτίνας υλικά,
το μαύρο στην ψυχή πάντα φοβίζει.

Το κόκκινο το χρώμα ανάβει στην καρδιά,
το πράσινο στα πέρατα της γης μου,
το κίτρινο προσφέρει μιζέριας μυρωδιά,
το μαύρο καταδίκη κάθε ευχής μου.

Το κόκκινο σαν αίμα στο σώμα θα διαρκεί,
το πράσινο θα ρέει σαν χλωροφύλλη,
το κίτρινο θα μοιάζει με άτοπη ευχή,
το μαύρο μες το χώμα θα με στείλει.

Ακούω, βλέπω και ονειρεύομαι

Ακούω γέλια των παιδιών απ' τις αλάνες,
σπάζουν τις ώρες σε χιλιάδες κομματάκια,
βλέπω τις φλόγες να φουντώνουν μες τα τζάκια
και ονειρεύομαι της νιότης μου κοπάνες.

Ακούω θορύβους μηχανών που δραπετεύουν
απ' τη σιγή που τον αέρα δυναστεύει,
βλέπω τον έρωτα στις νύχτες να πιστεύει
και ονειρεύομαι βραδιές που ξενιτεύουν.

Ακούω τον ήχο απ' τους χτύπους των κυμάτων,
δροσιά κι αλμύρα την ψυχή μου πλημμυρίζουν,
βλέπω τα χρόνια σαν κορίτσια να γυρίζουν
και ονειρεύομαι τις νύχτες αισθημάτων.

Ακούω κιθάρες να μεθούν στη μουσική μου,
σαν τους προφήτες να μιλούν με μελωδίες,
βλέπω μυστήρια να γυρνούν σε τραγωδίες
και ονειρεύομαι να 'βγω απ' τη φυλακή μου.

Ακούω να 'ρχεται στου δρόμου την αντάρα,
το γκρίζο άλογο του χρόνου που γερνάει,
βλέπω πατρίδα μαύρες ώρες να περνάει
και ονειρεύομαι το τέλος στην κατάρα.

Ακούω τώρα μια βουή μέσα στα πλήθη
μες τους καπνούς που τις ανάσες ξεπουλάνε,
βλέπω σε απόγνωση ανθρώπους να ξεσπάνε
και ονειρεύομαι να φύγει πια η λήθη.

Ακούω λόγια, σαν κραυγές τώρα μου μοιάζουν,
πύρινες φλόγες απ' τη μέση της πλατείας,
βλέπω το τέλος των ταγών της αλητείας
και ονειρεύομαι τα πάντα να αλλάζουν.