Μην κλαις γι' αυτό που έχει φύγει

Της φυλακής σου το τσιγάρο
θα κάνει χρόνια για να σβήσει,
θα κάνεις φίλο σου το χάρο
με ένα στριφτό κι ένα μεθύσι.

Μέσα στο σύννεφο της ζάλης
τα μάτια κλείνεις και θυμάσαι,
πάνω στα όρια της κραιπάλης
φτιάχνεις ζωή να μη φοβάσαι.

Το πρόσωπό σου στον καθρέφτη
μοιάζει θαμπό και κουρασμένο
σαν ένα αστέρι που ξεπέφτει,
μα πάντα μένει αναμμένο.

Στα παραμύθια των ερώτων
σαν πρίγκιπας θα παραμένεις
εν μέσων σύννεφων και κρότων,
σαν σκληρό ροκ να επιμένεις.

Των ταξιδιών σου το κατάρτι
θα είναι εκεί, θα σε στηρίζει,
χωρίς λιμάνι, δίχως χάρτη,
ζωή σαν θάλασσα που αφρίζει.

Της φυλακής σου το τσιγάρο
θα κάνει χρόνια για να σβήσει,
ένα τραγούδι κάνεις φάρο
και αγκαλιά να σε κρατήσει.

Μέσα στα μάτια σου ξυπνάνε
χίλιες στιγμές που έχεις νοιώσει,
σαν μελωδίες που σε πάνε
στην πιο ελεύθερή σου πτώση.

Το πρόσωπό σου στον καθρέπτη,
μοιάζει θολό και γερασμένο,
ο χρόνος τρέχει σαν τον κλέφτη
σε ένα τοπίο πια αλλαγμένο.

Σ' ένα παράθυρο που σμίγει
με όλη την πλάση σε μια θέα,
μην κλαις γι' αυτό που έχει φύγει,
μπροστά σου βρίσκονται τα νέα.

Σ' ένα παράθυρο που ανοίγει
σε αυτά που χρόνια ανατρέπεις
μην κλαις γι' αυτό που έχει φύγει,
μπροστά σου εκείνα που δεν βλέπεις.

Αντίδοτο

Ένα με τον άνεμο θα γίνω,

θα φέρω σε άδειο κόσμο τη δροσιά,

θα έρθω σαν το Βόλγα, σαν το Ρήνο,
σαν το καλοκαίρι στα νησιά.

Ένα με την άνοιξη θα γίνω,
θα ανθίσω τις κρυμμένες αγκαλιές,
θα κρύψω την αλήθεια σ' ένα κρίνο,
σε κήπους που φυτρώνουν οι μηλιές.

Ένα με το όνειρο θα γίνω,
τις νύχτες θα στολίσω με βιολιά,
θα παίζω τη χαρά με μαντολίνο,
σε γνώριμη και πρόσχαρη φωλιά.

Ένα με τα σύννεφα θα γίνω,
τα πρόσωπα θα πλύνω με βροχή,
τον πόνο απ' τα μάτια θ' απαλύνω,
θα φέρω για τον κόσμο νέα αρχή.

Ένα με το σήμερα θα γίνω,
το νέφος μ' ένα φύσημα σκορπώ,
ήρθα για να μείνω και θα μείνω
σε ότι δίχως όρια αγαπώ.

Ένα με το σήμερα θα γίνω,
σκουπίζοντας τα δάκρυα των λυγμών,
ήρθα για να μείνω και θα μείνω
αντίδραση στα χρόνια των διωγμών.

Ένα με το σήμερα θα γίνω,
κομμάτι σε αλυσίδα δυνατή,
ήρθα για να μείνω και θα μείνω
αντίδοτο σε αδιέξοδα γιατί.

Ερωτικό

Μέσα στα χέρια μου σε βρίσκω ξαπλωμένη
να ονειρεύεσαι, να κλαις και να κοιμάσαι,
στην αγκαλιά μου θα ξυπνάς ερωτευμένη
και εγώ θα νοιώθω αν μ' αγαπάς κι αν με θυμάσαι.

Μέσα στα μάτια μου σε βρίσκω δακρυσμένη
για το παρόν σου που γερνά και σε πλακώνει,
στην αγκαλιά μου θα αγαπιέσαι ευτυχισμένη
με μιαν αγάπη που το σύμπαν αυλακώνει.

Μέσα στο όμορφο ταξίδι που με δένει,
που με κλειδώνει στη δική σου φυλακή,
μαζί με μένα δεν θα είσαι πια θλιμμένη
κι εγώ θα μείνω ως το τέλος μου εκεί.

Μέσα στα χέρια μου σε βρίσκω ζαλισμένη
απ' τα ποτά της άγριας νιότης που σ' ορίζει,
στην αγκαλιά μου θα ξυπνάς ερωτευμένη
και θα σου δίνω ό,τι χαρά σε πλημμυρίζει.

Μέσα στα μάτια μου σε βρίσκω να σωπαίνεις,
βλέπεις μπροστά σου άδειο μέλλον και παγώνεις,
στην αγκαλιά μου δεν σ' αφήνω να πεθαίνεις,
θα σ' αγαπώ όταν γελάς και όταν θυμώνεις.

Μέσα στο όμορφο ταξίδι που με δένει,
θα μείνω πάντα στην καρδιά σου ναυαγός,
εγώ θα αλλάξω τη ζωή σου τη θλιμμένη
θα μείνω πάντα στη ζωή σου κυνηγός.

Ταξίδια των ονείρων

Όλα στο μυαλό σου είναι εικόνες,

φαντάσματα, του χρόνου αερικά,

λουλούδια του βυθού σου και γοργόνες

στο χώμα σου φυτρώνουν μυστικά.

Σηκώνεσαι στου ύπνου σου τις ώρες,

μονάχος, δακρυσμένος και βουβός,

σαν σύννεφο που βάρυνε απ' τις μπόρες,

παλιός και κουρασμένος αρχηγός.

Τα μάτια σου τσακίζονται στα βράχια

του μαύρου, μολυσμένου και ορφανού

του χρόνου που σκορπίζει όλα τα στάχυα

σε όλα τα σημεία του ουρανού.

Αντίλαλοι των ήχων σου τα χρόνια,

παλεύουν κουρασμένα να σωθούν,
της άνοιξης που φεύγει χελιδόνια
που ψάχνουν μια φωλιά να κοιμηθούν.

Όλα στο μυαλό σου σαν θητείες,
που πέρασαν, σου φτιάξανε ψυχή,
σου χάρισαν ζωή οι αλητείες
σε αυτή τη ζαλισμένη εποχή.

Τα μάτια σου βροχή θα πλημμυρίσουν,
ποτάμια που θα τρέχουν σαν πονάς,
ζητάς τώρα τα χρόνια να γυρίσουν,
αυτά που με τις μνήμες προσκυνάς.

Στα μάτια σου ταξίδια θα σου γνέφουν
με νότες, με φιλιά και με σιωπή,
ταξίδια των ονείρων που σε τρέφουν,
σου φέρνουν τη ζωή που σου 'χαν πει.