Μικρή ελπίδα

Μέσ' τα μπαράκια και τα καζίνα
ανθεί το ρόδο του ποιητή,
τσιμέντο η νύχτα μες την Αθήνα
σε ημερολόγιο κατακτητή.

Μέσ' τα ποτήρια και τα μπουκάλια
κρύβονται οι νύχτες των πειρατών,
ιέρεια η ζάλη μες τα κεφάλια
μες την αλήθεια παλιών ρητών.

Μέσα σε χώρους παλιών γηπέδων,
βρισιές και ύμνοι μικρών θεών,
μες τις αλάνες των οικοπέδων,
τρέφονται αγάπες των γενεών.

Μες τους ψιθύρους παλιών κτισμάτων,
βοούν οι μνήμες κρυφών λυγμών,
κοσμούν λιμάνια των ποιημάτων,
ταξίδια χρόνων και γυρισμών.

Μέσα στην πόλη που έχει φύγει,
που έχει αλλάξει για πάντα πια,
μια μελωδία θα με τυλίγει,
θα με στοιχειώνει μια ζωγραφιά.

Μέσα στην τρέλα που έχει φύγει,
μα δεν θα αλλάξει, δεν θα χαθεί,
μικρή ελπίδα θα με τυλίγει,
ζωή που θέλει να γεννηθεί.

Μέσα στο χώρο...

Μέσα στο χώρο, τόσους αιώνες,
μες τους χειμώνες της προσμονής,
καυτές ανάσες και παγετώνες,
μες τους αγώνες αδημονείς.

Πάνω σε τόπους, πάνω στη σφαίρα,
με καλημέρα και σκοτεινιά,
ζητάς αγάπη, παίρνεις φοβέρα,
σε μια γαλέρα χωρίς πανιά.

Μέσα στο χώρο σκορπίζεις πόνο,
πάνω στο θρόνο της παρακμής,
αυτό το μίσος σε σέρνει μόνο,
και σ' άλλο φόνο κακιάς στιγμής.

Πάνω σε τόπους που αναπνέεις,
θα καταρρέεις, θα αιμορραγείς,
θα ξεπουλιέσαι και θα διαρρέεις
για το χρυσάφι όλης της γης.

Μέσα στο χώρο υπάρχεις πάντα,
για μια λεζάντα κάποιας σκηνής,
μικρές πορείες μες τα συμβάντα,
ταξίδια νιότης και ηδονής.

Μέσα στο χώρο, πάνω σε τόπους,
με χίλιους τρόπους φτιάχνεις ζωή,
παράγεις γνώση για τους ανθρώπους,
μα την γκρεμίζεις σ' ένα πρωί.

Μέσα στο χώρο, τη μια διατάζεις,
μετά αλλάζεις και προσκυνάς,
πάνω σε τόπους, τη μια προστάζεις,
ζωή τελειώνεις ή ξεκινάς.