Ο γιος της μοναξιάς

Στο γύρισμα του χρόνου
ο γιος της μοναξιάς
καρφώνει ένα στίχο
στο μέρος της καρδιάς.

Απλώνει τα φτερά του
στο κύμα της σιωπής,
το πρόσωπό του λάμπει
στο φως μιας αστραπής.

Στο ίσκιο του ονείρου
δροσίζει το κορμί,
ξυπνούν παλιές αγάπες
της νιότης οι χυμοί.

Στο γύρισμα του χρόνου
ο γιος της παρακμής
καρφώνει στην καρδιά του
στιχάκι της στιγμής.

Μικρές παλιές ανάσες
ζεσταίνονται ξανά,
το διάφανο του νου του
αέρας διαπερνά.

Στον ίσκιο του ονείρου
ορίζονται αφορμές
χαράζονται τα λόγια
και φτιάχνονται στιγμές.

Στο γύρισμα του χρόνου
ο γιος της εποχής,
χορεύει στον αέρα
με νότες της ψυχής.

Δεν θέλει να θυμάται,
δεν θέλει να ξεχνά,
δεν θέλει να φοβάται,
δεν θέλει να πονά.

Στον ίσκιο του ονείρου
σκορπίζονται οι ζωές,
χαρίζονται οι αγάπες,
στ' ανέμου τις πνοές.

Στον ίσκιο του ονείρου,
ο γιος της μοναξιάς
πεθαίνει τραγουδώντας
στιχάκια της καρδιάς.

Δεν θέλει να θυμάται,
δεν θέλει να ξεχνά
και τώρα δεν φοβάται
και τώρα δεν πονά.

Καινούργια ιστορία

Του πλήθους οι αλύτρωτες κραυγές
υψώνουν ως τα σύννεφα τους ήχους,
εκκλήσεις που 'χουν γίνει προσταγές
καρφώνοντας παράσιτα στους τοίχους.

Ο δρόμος δεν τελειώνει πουθενά,
οι μνήμες με το σήμερα μιλάνε,
η αλήθεια χωρίς κόπο δεν περνά,
τα πλήθη την ψυχή τους τραγουδάνε.

Του πλήθους οι αλύτρωτες φωνές
σηκώνουν στον αέρα τις κρεμάλες,
εσώψυχα χαρίζουν και εμμονές,
και γίνονται βροχές και οι ψιχάλες.

Ο δρόμος δεν τελειώνει πουθενά
και θα 'χει τη δική του την πορεία,
και όσο αυτός ο κόσμος θα πονά
θα γράφεται καινούργια ιστορία.

Ο δρόμος δεν τελειώνει πουθενά,
οι μέρες δεν λογίζονται παρθένες
και όσο αυτός ο κόσμος θα πονά
θα σφάζονται λιοντάρια στις αρένες.

Οι νύχτες τώρα είναι δικές σου

Τα καλοκαίρια θα σ' αφήσω
για να θυμάσαι τη ζωή,
τώρα χειμώνες θα γνωρίσω
και θα σηκώνομαι πρωί.

Τώρα τον ήλιο μου σου δίνω,
και επιστρέφω στη βροχή,
θα σταματήσω και να πίνω,
και θα γυρίσω στην αρχή.

Οι νύχτες τώρα είναι δικές σου,
οι δρόμοι εμπρός σου ανοιχτοί,
να ξαναβρείς τις χαραυγές σου,
έξω από πόρτα σφαλιστή.

Τα καλοκαίρια θα σ' αφήσω,
και θα γυρίσω στη σκιά,
τώρα στο μέλλον μου θα ζήσω
θα φύγω χρόνια μακρυά.

Τώρα τον ήλιο σου φορτώνω
σου τον καρφώνω στα μαλλιά,
τώρα μονάχος ξεχρεώνω
από ατέλειωτα φιλιά.

Οι νύχτες τώρα είναι δικές σου,
όλα στα χέρια σου μπροστά,
ακολουθούν τις προσταγές σου
ακούν τα λόγια σου πιστά.

Οι νύχτες τώρα είναι δικές σου,
οι δρόμοι εμπρός σου ανοιχτοί,
μα όταν ματώσουν οι πληγές σου
θα έρθω πίσω αν χρειαστεί.