Φρέσκο αίμα

Εγώ απόψε σαν θλιμμένος μετανάστης,

σε αφιλόξενη πατρίδα προδομένος,
εσύ αυτόκλητος του σήμερα δυνάστης,
ένας αγύρτης, κυβερνήτης διορισμένος.

Εγώ απόψε σαν αιχμάλωτος του δρόμου,
θλιμμένο ενέχυρο σε γη που ξεπουλιέται,
εσύ υποκρίνεσαι τον άρχοντα του τρόμου
σε έναν κόσμο που μεθά και ξεγελιέται.

Εγώ απόψε σαν απόκληρος δραπέτης
στημένης μοίρας που ποτέ της δεν αλλάζει,
εσύ απροκάλυπτος του κόμματος επαίτης
με σάπιο αντάλλαγμα δουλείας που τρομάζει.

Εγώ απόψε με έναν κόμπο να με πνίγει,
ένας θυμός τώρα μου κόβει την ανάσα,
ένα  παράπονο το είναι μου, τυλίγει,
εγώ λαός και εσύ της ιστορίας φάρσα.

Εγώ απόψε σε ένα ξέφρενο μεθύσι,
θα πιω του κόσμου το κρασί σε ένα βράδυ,
ψάχνω μια λέξη ζωντανό να με κρατήσει,
μια επανάσταση να διώξει το σκοτάδι.

Εγώ απόψε σε ένα ξέφρενο τραγούδι,
ενώνω τώρα τη φωνή μου με τους άλλους,
με φρέσκο αίμα θα ποτίσω ένα λουλούδι,
με μια θυσία θα ανταμώσω τους μεγάλους.

Προφήτης χρόνος

Προφήτης χρόνος στη σκιά της εποχής,

χυμένα δάκρυα προς το τέλος της ημέρας,

κρύβεται ο πόνος μες τα βάθη της ψυχής,

μέσα στα σπλάχνα του θυμού και της φοβέρας.

Πλασμένη εικόνα μιας καρδιάς υποκριτή,

μ' ένα παράξενο χαμόγελο που τρίζει,

στημένα λόγια απ' το στόμα ''ποιητή'',

άρρωστο ψέμα που τα δόντια κιτρινίζει.

Ποτά της νύχτας μες τις πόλεις του χαμού,
τρέφουν αγάπη για τα όνειρα του νότου,
τρέχουν τα μάτια μες τα μπαρ του χωρισμού,
μετρούν τις ώρες για το γύρισμα του ασώτου.

Ένοχες σκέψεις μιας απόμακρης γενιάς,
κυλούν για πάντα στο κορμί αυτού του τόπου,
κρύβεται ο ήλιος στη ρωγμή μιας σκοτεινιάς,
θυσία στη νύχτα των ονείρων κάθε ανθρώπου.

Προφήτης χρόνος για το τέλος εποχής,
οι καληνύχτες ξεψυχάνε και σωπαίνουν,
βαραίνει τώρα η σκιά της ενοχής,
όσους γεννιούνται, αγαπιούνται και πεθαίνουν.

Πλασμένη εικόνα μιας καρδιάς υποκριτή,
με χίλια δάκρυα φανερά και κροκοδείλια,
φάλτσα τραγούδια του κακού τραγουδιστή,
για αγάπες κάλπικες, για ψεύτικα ειδύλλια.

Απλώνει η νύχτα τα φτερά της και πετά,
σαν πεταλούδα σκοτεινή, σαν νυχτερίδα,
δεν δίνει λόγο σε κανέναν, δεν ρωτά,
δεν έχει τόπο ν' αγαπά ούτε πατρίδα.

Ένοχες σκέψεις μιας απόμακρης γενιάς,
κυλούν για πάντα στο κορμί αυτού του τόπου,
χρόνος προφήτης, μαχητής της λησμονιάς
σημαιοφόρος των ονείρων κάθε ανθρώπου.