Μαύρη αράχνη

Σε τοίχο γκρίζο, σε ζωγραφίζω,
σε ψηλαφίζω, σε προσκυνώ,
είσαι μια τέχνη αφηρημένη,
τροφή δωσμένη για το κοινό.

Σε άλλο χρόνο, θα σε πληγώνω,
θα σε σκοτώνω, θα σε μισώ,
είσαι ένα στίγμα, μαύρη αράχνη,
που πάντα ψάχνει τ' άλλο μισό.

Τσιγάρο σκέτο σ' άδειο πακέτο,
χρυσό λουκέτο και κλειδαριά,
θα σε κλειδώσω σε μαύρο αμάξι,
θα 'χω πετάξει και τα κλειδιά.

Στου νου τη ρότα, θα είσαι νότα,
κρυμμένα φώτα μες την καρδιά,
μικρός πλανήτης στο γαλαξία
και μια θυσία με μαχαιριά.

Σε φόντο μαύρο, θα σε ξανάβρω,
πάνω σε ταύρο στον ουρανό,
εγώ σαν Δίας και εσύ Ευρώπη,
περνούν οι τόποι και 'γω πονώ.

Φλόγας εικόνα μες το χειμώνα,
είσαι σταγόνα και πυρκαγιά,
θα σε κερδίζω σε άλλο πλάνο
και θα σε χάνω σε μια ζαριά.

Σε τοίχο γκρίζο, σε ζωγραφίζω,
σε φυλακίζω σε μια ρωγμή,
θα σε πουλάω, θα σε εξοντώνω,
και θα σε υψώνω σε μια στιγμή.

Έξοδος

Χύθηκαν τα μάτια σου
πάνω στα βιβλία,
έσπειρες στο χώμα σου
νιότη και ουρανό,

σ' ένα τόπο άπονο,
σ' άδικα σχολεία,
μυστικά μεγάλωσες
με τον κεραυνό.

Πότισες τη μνήμη σου,
μ' άτρωτο μελάνι,
σ' αφρισμένα πέλαγα,
κρύα, σκοτεινά,

μα άφησες το όνειρο
να γεμίσει πλάνη,
να μαυρίσει η θάλασσα
άφησες ξανά.

Χύθηκαν οι σκέψεις σου
μέσα στο ποτάμι,
άγγιξες το θάνατο,
μες τον πανικό

και μια σφαίρα φύλαξες
μέσα στη θαλάμη,
σε κραυγή φυλάκισες
όλο το κακό.

Χύθηκαν τα χρόνια σου
πάνω στα βιβλία,
τώρα, αίμα κι όνειρα
σκόρπισαν στη γη,

έφτασες στην έξοδο,
έβαλες τελεία,
άλλαξες το γέλιο σου,
με βαρειά σιγή.