Καρναβάλι στο νησί

Καρναβάλι στο νησί
με ανεμελιά και λάμψεις,
πίνω κόκκινο κρασί
για να ταίζω εξάψεις.

Καρναβάλι στο νησί
με διάθεση, με χάρη,
δεν σβήνω εγώ τα λάθη μου,
δεν νοιώθω εγώ καμάρι.

Καρναβάλι στο νησί,
τα μάτια μου έχω κλείσει
μες τα σκουπίδια χάνομαι
χωρίς να βρίσκω λύση.

Καρναβάλι στο νησί,
καλές οι παραδόσεις,
κρύβω τα πάντα στο χαλί
και εξαφανίζω πτώσεις.

Καρναβάλι στο νησί
για τα παιδάκια μόνο,
μα οι αγύρτες προκαλούν
τις μάσκες τους καρφώνω.

Καρναβάλι στο νησί,
των υπουργών τις λύσεις
και των αρμόδιων τις πομπές ...
και πως να τις διαλύσεις.

Καρναβάλι στο νησί,
μάλλον εγώ είμαι σφάλλων,
που δεν αγιάζω τις σιωπές
ενόχων καρναβάλων.

Λόγια αμόλυντα

Το όμορφο, το άσχημο, το φωτεινό, το γκρίζο,
χαρτάκια αυτοκόλλητα στο μέτωπο, στο δέρμα,
σημαδεμένα θαύματα που πάνω σου αντικρίζω,
άλλη ευχή για την αρχή και άλλη για το τέρμα.

Το κόκκινο, το πράσινο, το κίτρινο, το μαύρο,
μικρά σημάδια, στίγματα, σε χρυσαφένια μάτια,
για το χαμένο μου όνειρο που κίνησα για να 'βρω
στου κόσμου το λαβύρινθο κρυμμένο σε κομμάτια.

Το δυνατό, το ανίσχυρο, το πιο παλιό, το νέο,
στάζουν ελπίδα και άνοιξη στο νου και την καρδιά μου,
τι κι αν ο χρόνος με έφερε αντίκρυ στο μοιραίο,
πάνω σε πόρτα ορθάνοιχτη αφήνω τα κλειδιά μου.

Το πιο ψηλό, το χαμηλό, το πιο μικρό, το μέγα,
μετρούν επίγεια θαύματα σε μια διαρκή θητεία,
κινούν πελώρια νήματα στο ''πήγαινε,'' στο ''φεύγα''
και πλάθουν λόγια αμόλυντα σε αιώνια μαθητεία.

Νοητός κόσμος

Βλέπεις τον κόσμο στρογγυλό,
πλανήτη μολυβένιο,
μαστορεμένο από πυλό
σε πλαίσιο σιδερένιο.

Βλέπεις τον κόσμο πιο λευκό
μέσα σε μαύρο φόντο,
έναν πλανήτη λαικό,
πλεγμένο πόντο πόντο.

Βλέπεις τον κόσμο από ψηλά,
στις νοητές σου σκάλες,
ένας πλανήτης που μιλά
στου νου σου τις κραιπάλες.

Βλέπεις τον κόσμο στο χαρτί,
στου σκίτσου τις καμπύλες,
με φαντασία που απαιτεί
να βρεις άγνωστες πύλες.

Βλέπεις τον κόσμο σαν γροθιά,
σαν σκαλιστό κουβάρι,
έναν πλανήτη που βαθειά
στο χρόνο θα σε πάρει.

Βλέπεις τον κόσμο σαν πληγή,
σαν φυλακή του Άδη,
θα ψάχνεις πάντα τη φυγή
στο πιο ακριβό σκοτάδι.