Παγίδα

Μ' ένα τραγούδι αγκαλιά
και μια φωνή που τρέμει,
στριφογυρνάς σαν άνεμος,
μνήμη που ζεματάει,

σε τοίχο χάνεται η μιλιά
σ' ανήλιαγο χαρέμι,
μα τ' όνειρο σου ξαναζεί,
βγάζει φτερά πετάει.

Μ' ένα τραγούδι αγκαλιά,
δάκρυ που δεν στεγνώνει,
μέσα στο μισοσκόταδο
κανείς δεν σε γνωρίζει,

σε μια καινούργια σιγαλιά
το όνειρο σου απλώνει,
μα το ποτάμι πάει μπρος
και πίσω δεν γυρίζει.

Μ' ένα τραγούδι αγκαλιά,
με λόγια που πονάνε,
για λίγες ώρες καθαρές
κερδίζεις φαντασία,

ασπρίσαν λίγο τα μαλλιά,
στιγμές που σε μεθάνε,
αυτές σε καταδίκασαν
σε ακόμα μια θυσία.

Μ' ένα τραγούδι αγκαλιά
και μια φωνή πνιγμένη,
αυτό το κάτι σε κρατά,
σε φέρνει πάλι πίσω,

αυτό που σού 'λεγαν παλιά
για μια ζωή κλεμμένη,
παγίδα για το θάνατο,
μα εσύ τους λες ''θα ζήσω''.