Οράματα του δρόμου

Δεν σε γνώρισα ποτέ και όμως σε ξέρω,
σε είδα κάποτε μια νύχτα στ' όνειρό μου,
δεν έχω τίποτα εγώ να σου προσφέρω,
όμως σε θέλω για να σύρεις το χορό μου.

Δεν με συνάντησες ποτέ κι όμως με είδες,
θολή εικόνα στα ερείπια του καιρού σου,
άγνωστον τόπο με απάτητες παγίδες,
όμως με θέλεις παραβάτη του ιερού σου.

Δεν σε γνώρισα ποτέ κι όμως σε θέλω,
να σε χαράξω σαν tatoo πάνω στο δέρμα,
εσύ στολίδι στης ζωής μου το μπουρδέλο,
εσύ ταξίδι στης ανάγκη μου το τέρμα.

Δεν με συνάντησες ποτέ κι όμως ελπίζεις,
να με 'βρεις κάποτε στο δρόμο σου οδοιπόρο,
σ 'ένα μονόδρομο τραβάς και δεν γυρίζεις,
τον εαυτό μου για αγκαλιά σου κάνω δώρο.

Δεν σε γνώρισα ποτέ, όμως θυμάμαι,
στο πρόσωπό σου το χαμόγελο σαν φλόγα,
ξάγρυπνος μένω από τότε, δεν κοιμάμαι,
είσαι ποτάμι και 'γω ξύλινη πιρόγα.

Δεν με συνάντησες ποτέ, όμως προσμένεις,
να μ' αποκτήσεις, να με κάνεις φυλακτό σου,
κι αν φύγω κάποτε, εσύ θα περιμένεις,
πίσω να 'ρθώ να ξαναβρώ τον εαυτό σου.

Δεν σε γνώρισα ποτέ, όμως το ξέρω,
θα ξεπηδήσεις κάποια νύχτα απ' τ' όνειρό μου,
εγώ τα πάντα στη ζωή σου θα προσφέρω,
και οι δυο δεν θα 'μαστε οράματα του δρόμου.