Μέσα στην άβυσσο του νου

Μέσα στην άβυσσο του νου,
κρατάς εικόνες και κολλάς,
μετά χορεύεις και γελάς,
μετά θυμώνεις,

για την αγάπη ενός κοινού
πάνω στο ρόλο σου μιλάς,
μετά την τρέλα σου πουλάς,
και τους πληγώνεις.

Μέσα στα νέφη της ψυχής
τις αγωνίες σου κερνάς,
όλα τα πάθη σου περνάς
σε μαύρους στίχους,

μιλάς για τέλος εποχής,
μα στην αρχή πάλι γυρνάς,
ζωή καινούργια ξεκινάς,
με άλλους ήχους.

Σ' αυτό το ξέφρενο παρόν,
οι ώρες τώρα είναι βαρειές,
της εποχής οι προσταγές
σου φέρνουν θλίψη,

την μια πεθαίνεις, είσαι απών,
είναι οι κινήσεις σου αργές,
μετά γυρεύεις αλλαγές
που σου 'χουν λείψει.

Μέσα στην εύθραυστη σιγή
θέλεις να μένεις νικητής,
ένας ψυχρός εκτελεστής
με χίλιες σφαίρες,

μα είσαι καρδιά που αιμορραγεί,
ένας ευαίσθητος ληστής,
ένας δραπέτης ποιητής
από άθλιες μέρες.

Μέσα στην άβυσσο του νου,
με μόνο φίλο ένα σκυλί,
εχθρός σου ο χρόνος, σ' απειλεί
στη μοναξιά σου,

μετράς τ' αστέρια τ' ουρανού,
πάνω σε ιπτάμενο χαλί,
νοιώθεις ελεύθερο πουλί
μες την καρδιά σου.