Ένας θεός της γειτονιάς

Μέσα στα βάθη των αιώνων,
μέσα σε ατέλειωτα πυρά,
σαν αποδέκτης παραπόνων
πάνω στου χρόνου τη φθορά.

Με τα φτερά της ιστορίας,
πάνω απ' την πλάση σου πετάς,
σ' άλλη μια νύχτα ευφορίας,
πάνω στο θάνατο πατάς.

Μέσα στα βάθη των αιώνων,
μιλάς σε ανθρώπων τις καρδιές,
μέσα απ' τα λόγια των προγόνων
είναι οι θελήσεις προσταγές.

Σε άλλο χρόνο κι άλλο τόπο,
σε άλλο χώρο και εποχή,
σαν Οδυσσέας ψάχνεις τρόπο
να βρεις στον Άδη νέα αρχή.

Μέσα σε ψίθυρους τ' ανέμου,
κρεμάς στον τοίχο το σπαθί,
θάβεις τσεκούρι του πολέμου
σε μια πατρίδα που πενθεί.

Στρατιώτης είσαι που πεθαίνεις
μες του καιρού σου τη σκουριά,
για πάντα ακίνητος θα μένεις,
σε νύχτα ατέλειωτη, βαρειά.

Μέσα στα βάθη των αιώνων,
ξαναγεννιέσαι και κρατάς,
μέσα στη θάλασσα των πόνων,
ξαναφυτρώνεις, περπατάς.

Ένας Χριστός, ένας Δαρβίνος,
ένας αναίμακτος φονιάς,
ένας σωτήρας θεατρίνος,
ένας θεός της γειτονιάς.

Ένας Σωκράτης, ένας Σόλων,
ένας του σήμερα σοφός,
ένας Ερμής, ένας Απόλλων,
που ταξιδεύει μες το φως.

Μέσα στα βάθη των αιώνων,
πάνω σε απάτητα βουνά,
κρατάς τα σκήπτρα των αγώνων,
μα είσαι ευάλωτος ξανά.

Ένας αρχάγγελος του κόσμου,
ένας αλήτης του καιρού,
πάντα θα κρύβεσαι εντός μου,
μέσω ενός μύθου ιερού.

Μές τους αιώνες σου κρατιέσαι,
την ιστορία ξεπερνάς,
κι αν απ' το μέλλον ξεγελιέσαι
στο παρελθόν σου θα γυρνάς.

Μές τους αιώνες σου θα μένεις,
σε χίλια πρόσωπα επιζείς,
σε άλλους τόπους θα πεθαίνεις,
σε άλλα όνειρα θα ζεις.