Ονειροβάτης

Πάνω στα σύννεφα ξαπλώνεις,
ονειροβάτης μιας γενιάς,
αστέρια αμέτρητα καρφώνεις
στον ουρανό της σκοτεινιάς.

Πάντα ξεχνάς να μεγαλώσεις,
ποτέ δεν θέλεις να σωθείς,
ό,τι κι αν έχεις θα το δώσεις,
ακόμα κι αν θα προδωθείς.

Μέσα στον άνεμο ξεχνιέσαι,
ο εαυτός σου ένα παιδί
σε ένα ξερόκλαδο κρατιέσαι
με θέα όσα έχεις δει.

Μέσα στο όνειρο θα μένεις,
στην άγια τρέλα σου πιστός,
όλο τον κόσμο θα ανασταίνεις
και θα πεθαίνεις γελαστός.

Πάνω στα σύννεφα γεννιέσαι,
είσαι καινούργιος το πρωί,
αφήνεσαι και ξεγελιέσαι
σε μια παράξενη ζωή.

Μες τις ρουτίνες της ημέρας,
στέκεσαι όρθιος και διαρκείς,
γίνονται όνειρα Δευτέρας
τα όνειρα της Κυριακής.

Και όλα αυτά που έχεις ζήσει,
θα ξαναβρείς εδώ ξανά,
τα είχες κάποτε αφήσει,
γιατί ο χρόνος κυβερνά.

Και όλα αυτά που δεν θυμάσαι
ή δεν τα έζησες εσύ,
θα σε ζητούν όπου και να 'σαι
σαν το παλιό καλό κρασί.

Σε σπάνιους κήπους θα βιώνεις
των κοριτσιών σου τα φιλιά,
σε καλοκαίρια θα φυτρώνεις
και θα γυρίζεις στα παλιά.

Πάνω στα σύννεφα κοιμάσαι,
ονειροβάτης μιας γενιάς,
τα αστέρια ανάβεις, δεν φοβάσαι
στον ουρανό της σκοτεινιάς.

Μέσα στο όνειρο θα μένεις,
στην άγια τρέλα σου πιστός,
όλο τον κόσμο θα ανασταίνεις
και θα πεθαίνεις σαν Χριστός.