Κερνάει ο νους

Μες τις αυλές των ποιητών μας,
ριζώνει ο χρόνος και επιμένει,
μέσα στα φύλλα του οι θλιμμένοι,
αντιγραφές των εαυτών μας.

Γυάλινα σώματα διαφάνειας,
καρδιές, αιμάτινες θυρίδες
να μαρτυρούν αυτά που είδες
μες τους καθρέπτες της αφάνειας.

Κερνάει ο νους αυτό το κάτι,
που αναζητάς παντού και πάντα,
μες την ομίχλη των σαράντα
βαθειά ψυχή και οφθαλμαπάτη.

Μέσα σε ανώνυμα σημάδια
κρύβονται οι λύπες που μας ζώνουν,
τα καλοκαίρια θα μας σώνουν
απ' του χειμώνα τα σκοτάδια.

Σε χίλια μέτωπα παλεύεις
μέχρι το τέλος του αγώνα,
να βγεις απ' έξω απ' την εικόνα,
άλλη ταυτότητα γυρεύεις.

Κερνάει ο νους αυτό το κάτι,
το σιωπηλό σου μεγαλείο,
φτιαγμένο απ' όνειρα βιβλίο,
μαύρο κοράκι και άσπρο άτι.

Πάνω στο χώμα του ονείρου
μοιάζει ο χρόνος με ένα δέντρο,
φτάνουν οι ρίζες του στο κέντρο
αυτού του κόσμου του απείρου.

Κι αν ζώνουν φίδια τα κορμιά μας,
πελώρια ψέματα μιζέριας,
πάντα οι κραυγές κάποιας ιέρειας
θα πυρπολούν την ερημιά μας.

Κερνάει ο νους αυτό το κάτι,
δίνει σε κάποιους τα φτερά του,
πετάει ο καθείς με τη σειρά του
για της αλήθειας το παλάτι.

Κερνάει ο νους αυτό το κάτι
που διαπερνά το πεπρωμένο,
μένει να βρεις που είναι κρυμμένο
το ξεχασμένο μονοπάτι.