Νησί

Έχω ένα νησί που μ' ανασαίνει
στο χώμα του φυτρώνω από παιδί,
πατρίδα που για λίγο ξαποσταίνει
και γίνεται καντάδα και ωδή.

Έχω ένα νησί που με ζεσταίνει,
τριγύρω μου μια θάλασσα κλειστή,
ξαπλώνω σε αμμουδιά σημαδεμένη
δίπλα σε μια φράση σκαλιστή.

Έχω ένα νησί που με θυμάται
όταν στο λιμάνι του γυρνώ,
ύμνος σε ζωή που δεν κοιμάται,
ύμνος σε νησιώτικο κοινό.

Έχω ένα νησί που με πληγώνει
για πράξεις των ανθρώπων που ξεχνούν,
ζωές που ξεψυχούν σ' ένα σεντόνι,
σιωπές χίλιων ενόχων προσκυνούν.

Έχω ένα νησί που με ζεσταίνει,
στα στέκια που γνωρίζω και μεθώ,
μα όσο πιο μακρυά κι αν με πηγαίνει,
σ' αυτό πάντα γυρίζω και πενθώ.

Έχω ένα νησί που μ' ανασαίνει,
στο χώμα του φυτρώνω από παιδί,
τραγούδι της ζωής που απομένει,
που γίνεται καντάδα και ωδή.