Η φυγή

Τα μάτια μου σκεπάσανε το χώμα,
με κύκλωσε η μέρα σαν σκιά,
αθάνατη κι αρχέγονη γριά,
με κράτησε κοντά της λίγο ακόμα.

Σ' αντάλλαγμα προσφέρει την αυγή,
που φέγγει του κορμιού της την ασχήμια,
μου έστειλε για φύλακες αγρίμια,
όμως εγώ διαλέγω τη φυγή.

Σ' αντάλλαγμα μου πρόσφερε βροχή,
τη σκόνη της ψυχής μου να ξεπλύνει,
μα τίποτα δεν έχει απομείνει,
το τέλος, ίσως, φέρει νέα αρχή.

Σ' αντάλλαγμα προσφέρει το λευκό,
το χιόνι που παγώνει και χλωμιάζει,
μα τίποτ' άλλο πια δεν με τρομάζει,
θα φύγω σε ταξίδι μαγικό.

Σ' αντάλλαγμα μου πρόσφερε φωτιά,
ζωγράφησε στο στόμα μου το γέλιο,
το πίστεψα σαν βάση, σαν θεμέλιο,
μα το 'χασα μια μέρα στα χαρτιά.

Σ' αντάλλαγμα, την ύστατη στιγμή,
η μέρα μου προσφέρει μια ελπίδα,
στο τέλος, μήπως σώσω την παρτίδα,
ανοίγοντας στο χρόνο μια ρωγμή...

Το χώμα, τώρα, σκέπασε τα μάτια,
τα στόματα σφιγμένα, σιωπηλά,
η μέρα τώρα πια δεν μου μιλά,
κλεισμένη μες του ήλιου τα παλάτια.