Χαμένη Ιθάκη

Ξεχασμένο πιστόλι
σε παλιά αποθήκη
φυλαγμένες οι σφαίρες
σ' ένα μαύρο συρτάρι

που χαθήκανε όλοι?
βουβαθήκαν οι λύκοι
βουλιαγμένες γαλέρες
ματωμένο φεγγάρι

μεθυσμένη σειρήνα
που τα λόγια ξεχνάει
θολωμένος αέρας
η οσμή του σε πνίγει

μια σπασμένη βιτρίνα
και η μέρα περνάει
μα της μνήμης το τέρας
με τη νύχτα σου σμίγει

αρρωστιάρα πατρίδα
η ψυχή πληγωμένη
κατακόκκινο βέλος
καρφωμένο στην πλάτη

με μια μαύρη πυξίδα
τη στιγμή περιμένει
λίγο πριν απ' το τέλος
πάλι αλλάζει πελάτη

ξεχασμένες οι σκέψεις
πεταμένες στην άκρη
κι η οσμή του αγώνα
ασφυξία και σκόνη

σκουριασμένες οι λέξεις
δεν υπάρχει ένα δάκρυ
να διαλύει το χειμώνα
να σκορπίζει το χιόνι

λαβωμένη ελπίδα
τεχνητά αναπνέει
μαραμένες οι νότες
σε καμμένη κοιλάδα

ματωμένη σελίδα
καραβάκι που πλέει
και τριγύρω προδότες
σε μια γκρίζα Ελλάδα

ξεχασμένο πιστόλι
σε παλιά αποθήκη
φυλαγμένες οι σφαίρες
σ' ένα μαύρο κουτάκι

πως αλλάξαμε όλοι
μα είναι πύρρειος νίκη
υψωμένες παντιέρες
για χαμένη Ιθάκη.