Μες τα κατάβαθα της σκέψης

Με το παρόν σου συμβιώνεις,
με παλιές μνήμες κατά νου,
όπου σε σπέρνουν δεν φυτρώνεις
μες τα παιχνίδια του κοινού.

Δεν σε ενδιαφέρει να αποδείξεις,
αυτά που θέλεις κι αγαπάς,
πολλές κουβέντες δεν θ' ανοίξεις
και ξέρεις πότε να σιωπάς.

Μες τα κατάβαθα της σκέψης
κρατάς κρυμμένο υλικό,
δεν περιγράφεται με λέξεις,
δεν μοιάζει μ' άλλο μυστικό.

Μόνιμο γέλιο μες τα χείλη
βάζει φραγή στη μοναξιά,
σε κυνηγούν εχθροί και φίλοι,
μα είσαι μαζί με τα παιδιά.

Ποτέ κακία δεν θα νοιώσεις,
χάρη ποτέ δεν θ' αρνηθείς
ό,τι κι αν έχεις θα το δώσεις,
ακόμα κι αν θα προδωθείς.

Με το παρόν σου συμβιώνεις,
με όσα αγαπούσες δυνατά,
ζωή ανόθευτη βιώνεις,
κόντρα σε μέτωπα ανοιχτά.

Μες τα κατάβαθα της σκέψης
κρατάς κρυμμένο υλικό,
ξέρεις τί πρέπει να διαλέξεις
για ένα ταξίδι μαγικό.

Μες τα κατάβαθα της σκέψης
κρατάς αμόλυντο το φως,
ξέρεις τί πρέπει να επιλέξεις
για ένα ταξίδι προσεχώς.