Ελλήνων γη

Ο χρόνος έχει όνομα
και λέγεται κλεψύδρα,
ταξίδι για την Ύδρα,
για Σπέτσες και Ψαρά,

Γυρνάς σε μέρη αυτόνομα
και σε κρυμμένα ύψη,
ζωή που σου 'χει λείψει
και πάντα σε αφορά.

Ο χρόνος κρύβει θάνατο,
κρύβει χαρά και δάκρυ,
όμως δεν έχει άκρη,
διασχίζει όλη τη γη,
,
έχει ένα λόγο αθάνατο,
για Έβρο και Ροδόπη,
ευλογημένοι τόποι
.για ατέλειωτη φυγή.

Ο χρόνος έχει όνομα
και λέγεται νυστέρι,
κατάμαυρο μαχαίρι
και αδάμαστη οργή,

γυρνάς σε μέρη αυτόνομα,
σε Μάνη και σε Κρήτη,
σπηλιές του Ψηλορείτη
σε Ξένια βγάζουν γη.

Ο χρόνος κρύβει θάνατο,
χωρίζεται σε μνήμες,
ταξιδεμένες ρίμες
σε θύλακες του νου,

έχει ένα λόγο αθάνατο
για τα νησιά τα Ιόνια,
σε μονοπάτια αιώνια
θάλασσας και βουνού.

Ο χρόνος έχει όνομα
και κρύβει μεσημέρια,
ήλιους και καλοκαίρια,
βραδιές και πρωινά,

γυρνάς σε μέρη αυτόνομα,
σε γνώριμα λιμάνια,
σε καφενείων χαρμάνια
στης Εύβοιας δειλινά.

Ο χρόνος κρύβει θάνατο
και παρελθόντος θλίψη,
μα δεν μπορεί να κρύψει
τον πόνο στην καρδιά,

έχει ένα λόγο αθάνατο
για λίμνες και ποτάμια,
για θολωμένα τζάμια
στου Ολύμπου τα χωριά.

Ο χρόνος έχει όνομα,
σκορπίζεται κι ανήκει
σε μια Θεσσαλονίκη,
την κόρη του βορρά,

γυρνάς σε μέρη αυτόνομα
με τρένο που διασχίζει,
Ελλήνων γη μυρίζει,
τη γη που σε αφορά.

Ο χρόνος κρύβει θάνατο,
μα τέλος δεν θα φέρει,
μια άνοιξη προσφέρει
με ήλιο και φωτιά,

έχει ένα λόγο αθάνατο
για αθάνατη πατρίδα,
γι' αυτήν θα γράφει ελπίδα
κι ιδιαίτερη ματιά.