Κίρκη

Της τρέλας τα ανορθόγραφα
με ανύποπτες διαθέσεις,
της λογικής αυτόγραφα
ψυχούλας καταθέσεις.

Του χωρισμού τα ανείπωτα,
τα λόγια τα μεγάλα
φλερτάρουν με το τίποτα
σε ραγισμένη γυάλα.

Του έρωτα τ' αντίγραφα
φτιαχτά από πλαστελίνη
φαντάζουν ψευδεπίγραφα
σε απόκρυφη σελήνη.

Η Κίρκη πάντα όμορφη,
γυμνή μεθάει το χρόνο,
σε μια ζωή ιδιόμορφη
χαμογελώντας μόνο.

Του πόθου το παράπονο
ξυπνάει τις ερινύες,
από όνειρο παράφωνο
με χίλιες ερμηνείες.

Της νύχτας τα παράδοξα
θα γράφουν ιστορία
και ας τελειώνουν άδοξα
με δέος και απορία.

Κλεμμένος χρόνος, διάφανος,
σπαρμένος με αντιθέσεις,
αιώνιος γιος πεντάρφανος
σε μύριες υποθέσεις.

Η Κίρκη πάντα όμορφη,
γυμνή κερνάει τα πάθη,
σε μια ζωή ιδιόμορφη
με στολισμένα λάθη.

Η Κίρκη πάντα όμορφη
γυμνή χαμογελάει,
σε μια ζωή ιδιόμορφη
που πάντα θα κυλάει.