Ανάσταση

Καπνίζοντας το μαύρο από τις νύχτες,
σε όνειρα ταξίδια του θεού,
σπασμένα τα ρολόγια χωρίς δείκτες,
σαν μάτια δακρυσμένα γηραιού.

Μαζεύοντας το χώμα σε τασάκι,
χαρμάνι ποτισμένο με ρακί,
ποτίζω το νεκρό καλοκαιράκι
για ανάσταση καινούργια και ολική.

Οσμίζοντας το πράσινο της γης μου,
με πέτρινα ρουθούνια δανεικά,
φυτρώνουν τα φτερά της διαφυγής μου,
για πέρα από όρια ελληνικά.

Κρατάω μες τα χέρια μου το χρόνο,
πυξίδα σ' έναν κόσμο που πενθεί,
φωτιά και μια ρουκέτα καπνογόνο
σε γήπεδο για ματς που έχει χαθεί.

Χαρίζοντας τα λόγια στα σκοτάδια,
σε χάρτινα ταξίδια του χαμού,
το μόνο που ζητώ τώρα τα βράδια
τον ύπνο μου για ώρες λυτρωμού.

Χαρίζοντας τα λόγια στα σκοτάδια,
σε νύχτες που έχει αλλάξει ο καιρός,
το μόνο που ζητώ τώρα τα βράδια
αέρας να φυσήξει καθαρός.