Πέμπτη 17 Μαΐου 2012

Ζωή

Ζωή που τρέχει στα πεζοδρόμια,
που κολυμπάει στην προσμονή,
είναι όλα ίδια, μα και ανόμοια,
όλα είναι πόνος και ηδονή.

Ζωή που τρέχει μες τις πλατείες,
έρχεται, φεύγει μέσα στο φως,
οικείες και ξένες οι αλητείες,
όλα είναι ίσως κι όλα σαφώς.

Ζωή που τρέχει μέσα στα μάτια,
που σιγοκαίει αίμα ζεστό,
κόβεται η μέρα χίλια κομμάτια,
μα η νύχτα ενώνει σ' ένα ιστό.

Ζωή που τρέχει στις αρτηρίες,
οσμή του δρόμου, του λιμανιού,
ιδρώτας ρέει μες τις πορείες,
ωδή του λύκου και του αρνιού.

Ζωή για σένα, ζωή για μένα,
γι' αυτό που υπάρχει ή έχει χαθεί,
σαν μονομάχοι μες την αρένα,
σε μια πατρίδα πριν πουληθεί.

Ζωή για σένα, ζωή για μένα,
μέσα στο λάθος και στο σωστό,
ανάγκη πόρνη, ψυχή παρθένα,
σε όνειρο μπαίνω να εξαγνιστώ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αναγνώστες

Αρχειοθήκη ιστολογίου